رواية البريئة والقاسي كاتب اسماعيل موسي

البنت إلى اترسمت كانت قاعده على كرسى فى شرفه ايدها تحت خدها، شعرها الطويل جديله سوداء سارح على ظهرها، بتبص نحو حديقه اشجارها يابسه
_________-

شاهنده البنت دى بتقولك ايه يا رعد؟

رعد بتعرض عليه سلفه يا ماما
شاهنده بسخريه، هى حصلت كمان؟ دى بنت قليلة ذوق وتربيه، انا هعرفها شغلها
رعد بيأس من فضلك يا ماما سيبيها فى حالها، انا حسيت انها صادقه فعلا

صادقه؟ ضحكت شاهنده، فتح دماغك يا رعد، دى عايزه تكسر عينك فاهم؟
اول ما تاخد منها فلوس مش هتقدر تبص فى وشها ولا ترفضها
يا أبنى انت حلم لأى بنت، انت مش شايف نفسك؟
وسيم وجسمك رياضى وغنى، البنت دى مش سهله على فكره
رعد بنبره شارده تفتكرى كده يا ماما؟
ايوه يا رعد واكتر من كده، انا عاشرت العيله دى كلهم واطين دا مش بعيد يكون ضرغام هو الى حرق المخازن؟

رعد ___لا ياماما مش للدرجه دى؟

للدرجه دى واكتر بكره الايام تثبتلك يا رعد

رعد بغضب، الشركه هترجع تانى افضل من الأول يا ماما وهتشوفى بعينك
مش هسمح لأى شخص يكسرنا ابدآ 

__________

شاهنده _____ طيب انا هخرج شويه ارفه عن نفسى، هقابل معاذ والد تلا يمكن يقدر يعمل حاجه

شاهنده، لا، انت لازم تخرج وتعيش حياتك وتقابل تلا
رعد، حاضر يا ماما
_____

فهد كان قاعد مع تلا، شوفتى إلى حصل فى شركة رعد؟
تلا بابتسامه، اه، والدى بيقول المخازن اتحرقت كلها، خساره كبيره مش هيقدر يتعافى منها

فهد، انا عرضت عليه مساعده لكنه رفض، فاكر نفسه افضل مننا

رعد وصل قعد معاهم، فهد فصل هادى متكلمش، بعد ربع ساعه قال انه ماشى
وبص لرعد، هتحاسب ولا مش معاك فلوس؟
رعد بغضب، انت عايز ايه اصلا؟
فهد انا مقصدش حاجه انا بس عايز اساعدك

رعد انا مس عايز مساعده من حد شكرا